Η συνήθεια του πιπιλίσματος των δακτύλων οδηγεί σε προεξοχή των άνω δοντιών και αλλαγές στο δάγκωμα.
Το πιπίλισμα του αντίχειρα καταπραΰνει τα μωρά με παρόμοιο τρόπο με τις πιπίλες, αλλά γρήγορα γίνεται μια συνήθεια που δύσκολα κόβεται. Συνήθως, τα παιδιά σταματούν να πιπιλίζουν τα δάχτυλά τους μεταξύ δύο και τεσσάρων ετών. Αν δεν σταματήσουν, συχνά οδηγεί στην εμφάνιση στραβά δοντιών.
Τα παιδιά πρέπει να αναπνέουν από τη μύτη τους, όχι από το στόμα τους. Η στοματική αναπνοή και το ροχαλητό οδηγούν σε στραβά δόντια.
